SZKOLNE KOŁO CARITAS
Koło jest katolicką organizacją uczniowską, która włącza się na zasadzie wolontariatu w działalność charytatywną, opiekuńczą i wychowawczą prowadzoną przez Caritas. Koła Caritas mogą powstawać w szkołach podstawowych, gimnazjach i w szkołach średnich.
DZIECI RÓŻAŃCOWE
Na terenie naszej parafii działa dziecięce kółko różańcowe, do którego należą uczniowie Szkoły Podstawowej w Ostrorogu. Liczy sobie ono kilkanaście osób. Spotykamy się raz w miesiącu po niedzielnej Mszy św. na rozważaniu jednej tajemnicy różańca. Następnie dzieci wymieniają się karteczkami z tajemnicami różańcowymi i ustalamy w jakim dniu tygodnia będą rozważać wybraną tajemnicę.
Głównym celem naszego kółka jest praktykowanie modlitwy różańcowej przez dzieci oraz włączenie ich w modlitwę za Kościół
i parafię. Dziećmi różańcowymi opiekuje się katechetka Pani Iwona Mieńko.
ŚWIĘTA CECYLIA PATRONKA MUZYKI KOŚCIELNEJ
– CHÓRÓW KOŚCIELNYCH I ORGANISTÓW
Cecylia jest jedną z najsłynniejszych męczennic Kościoła Rzymskiego. Niestety, o świętej tak bardzo popularnej i czczonej w Kościele mamy bardzo mało informacji historycznych. Nie wiemy nawet, kiedy żyła i kiedy poniosła śmierć męczeńską. W pierwszych wiekach nie przywiązywano wagi ani do chronologii, ani do ścisłych danych biograficznych. Dlatego dziś trudno nam odróżnić w opisie jej męczeństwa fakty historyczne od legendy.
Zasadniczym dokumentem, którym dysponujemy, jest pochodzący z V w. opis jej męczeńskiej śmierci. Według niego Cecylia była dobrze urodzoną Rzymianką. Przyszła na świat na początku III w. Była ponoć olśniewająco piękna. Według starej tradycji z miłości do Chrystusa złożyła ślub czystości, chociaż rodzice obiecali już jej rękę również dobrze urodzonemu poganinowi Walerianowi. W przeddzień ślubu Cecylia opowiedziała narzeczonemu o swym postanowieniu i o wierze chrześcijańskiej. Gdy Walerian chciał ujrzeć anioła, który miał stać na straży czystości Cecylii, ta odpowiedziała: "Ty nie znasz prawego Boga; dopóki nie przyjmiesz chrztu, nie będziesz go mógł ujrzeć". W ten sposób pozyskała Waleriana dla Chrystusa. Zaprowadziła go w tajemnicy do papieża św. Urbana I. Ten pouczył Waleriana o prawdach wiary i udzielił mu chrztu. Gdy wrócił do domu Cecylii, ujrzał ją zatopioną w modlitwie, a przy niej stojącego w jasności anioła w postaci młodzieńca, który trzymał w ręku dwa wieńce – z róż i lilii. Anioł włożył je na głowę Waleriana
i Cecylii, mówiąc: "Te wieńce przez zachowanie czystości zachowajcie nietknięte, bom je wam od Boga przyniósł".
Walerian przyprowadził do papieża także swego brata, Tyburcjusza. On również przyjął chrzest. Gdy wszedł do mieszkania Waleriana, uderzyła go przedziwna woń róż i lilii. Walerian wyjawił mu znaczenie tego zapachu.
Wkrótce potem wybuchło prześladowanie. Skazano na śmierć Waleriana i Tyburcjusza. Kiedy namiestnik-sędzia, Almachiusz, dowiedział się, że Cecylia jest chrześcijanką i że zarówno własny majątek, jak i majątek Waleriana rozdała ubogim, kazał ją aresztować. Żołnierze, oczarowani jej pięknością, błagali ją, by nie narażała swego młodego życia i wyrzekła się wiary. Cecylia odpowiedziała jednak: "Nie lękajcie się spełnić nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość u mego oblubieńca, Chrystusa". Pod wpływem jej odpowiedzi miało nawrócić się 400 żołnierzy, których przyprowadziła do św. Urbana, by udzielił im chrztu.
Sędzia, urzeczony jej urodą, błagał ją również, by miała wzgląd na swoją młodość. Gdy Cecylia nie ustępowała, próbował zmusić ją do wyparcia się wiary stosując męki. Kazał zawiesić ją nad ogniem w łaźni i dusić ją parą. Cecylia zaś cudem Bożym zamiast duszącego dymu czuła orzeźwiający ją powiew wiatru. Rozgniewany namiestnik kazał ją wtedy ściąć mieczem. Kat wszakże na widok tak pięknej i młodej osoby nie miał odwagi jej zabić. Trzy razy ją uderzył, ale nie zdołał pozbawić jej życia. Płynącą z jej szyi krew zebrali ze czcią chrześcijanie jako najcenniejszą relikwię. Po trzech dniach konania Cecylia oddała Bogu ducha.
Ciało św. Cecylii, w nienaruszonym stanie, w pozycji leżącej, lekko pochylone ku ziemi odkryto dopiero w 824 r. w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice jej poświęconej na Zatybrzu. Bazylika ta stoi na miejscu, w którym Cecylia zamieszkała niegdyś ze swym mężem. Wybudowano ją w IV w.
Imię św. Cecylii wymieniane jest w Kanonie Rzymskim. Jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych. Legenda bowiem głosi, że grała na organach. Organy wodne były znane wówczas w Rzymie, ale były bardzo wielką rzadkością (otrzymał je np. cesarz Neron w darze ze Wschodu). Nie wiadomo, czy Cecylia mogła grać na organach – prawdopodobne jest jednak, że grała na innym instrumencie. Ówczesne panie rzymskie kształciły się często w grze na harfie.
W ikonografii św. Cecylia przedstawiana jest jako orantka (osoba modląca się na stojąco, ze wzniesionymi rękoma). Późniejsze prezentacje ukazują ją w tunice z palmą męczeńską w dłoni. Czasami gra na organach. Jej atrybutami są: anioł, instrumenty muzyczne – cytra, harfa, lutnia, organy; płonąca lampka, miecz, wieniec z białych i czerwonych róż – oznaczających jej niewinność
i męczeństwo.
CHÓREK "ŚWIATEŁKA"
„ Nie nam Panie, nie nam,lecz Twemu Imieniu daj chwałę i cześć”.
Początki chórku „ Światełka”sięgają roku 1990.To z inicjatywy ówczesnego wówczas wikariusza ks Grzegorza Piotrowskiego została założona grupa dzieci, które poprzez śpiew włączyły się w duszpasterstwo naszej parafii.
Nazwę zespołu zaczerpnięto z refrenu piosenki pt. „Boże światełka”, ponieważ głównym zadaniem chórku jest uwielbianie Pana Boga poprzez śpiew, gesty i taniec. Dzięki temu najmłodsza część naszej wspólnoty parafialnej aktywnie uczestniczy w Eucharystii,nabożeństwach,różnych spotkaniach. Chętnie bierze udział w różnych przeglądach,konkursach piosenki religijnej zdobywając wyróżnienia i nagrody. Udało nam się przy pomocy i wsparciu wielu życzliwych ludzi nagrać dwie płyty- „ Kolędy” oraz „Kilka ciepłych słów”. W myśl zasady- „W zdrowym ciele, zdrowy duch”dzieci z chórku uczestniczą w rajdach rowerowych, wycieczkach podziwiając piękno przyrody, zwiedzając miejsca kultu religijnego.